Nadszedł taki czas, kiedy już nie czekam na to co będzie, nie rozpamiętuję tego co było i nie czekam aż będzie lepiej. Bo najważniejsza chwila jaką trzeba żyć, to ta tu i teraz. Nie ma żadnej innej, ważniejszej chwili. 

Kilka dni temu byłam na premierze nowych, interaktywnych gier... zrobiłam Poli małe wagary i ... ruszyłyśmy. Kiedy wracałyśmy, nie spiesząc się nigdzie, przypatrywałam jej się z uwagą i ... przypomniałam sobie, że jeszcze kilka miesięcy, całe dnie spędzane razem były codziennością. Mniej lub bardziej kolorową. Jakiekolwiek wyjścia, były wyprawą wymagającą sporo logicznego myślenia i sił, bo zawsze w najmniej oczekiwanym momencie "dzidzi" chciało się jeść, pić, siku, kupę... metro jechało za długo, na metro szło się za długo. Z wózkiem było ciężko, bez wózka też. Nie korzystałam więc za bardzo z uroków Warszawy, bo bezpieczniej było poruszać się po swojej dzielnicy, niż po całej stolicy. Mimo wszystkich trudności, chłonęłam każdą chwilę jak tylko mogłam. Nie zawsze mi to wychodziło, ale wiedziałam, że jakkolwiek nie jest - będę za tym tęsknić, a upływający czas pewnie kiedyś zacznę przeklinać.

Tych kilka dni temu, wstałyśmy z samego rana i na nóżkach poszłyśmy na metro. Prawie pół godziny jazdy, potem jeszcze tramwaj, trochę na nóżkach i oto jesteśmy. Ponad dwie godziny dobrej zabawy. W międzyczasie przerwa na sok, przerwa na ciacho. I znów...  na nóżkach na metro, olałyśmy tramwaj... z metra na plac zabaw, z placu zabaw w stronę do domu, po drodze zatrzymując się co chwilę, a to obejrzeć kamyk, a to rzucić liściem, a to po prostu ... pożyć chwilą. Pod domem kupuje Poli rurkę z bitą śmietaną - taką prawdziwą rurę z ciasta, które rozpływa się z ustach, ze śmietaną, której smak można kojarzyć tylko z dzieciństwa. Kupuję ją Poli, prawie codziennie kiedy wracamy z przedszkola. Wchodzimy do domu, otwieramy nowe gry, na zegarku godzina 16. Nie było żadnego płaczu, zmęczenia, a ja nie byłam umęczoną matką, która już nie wie czy ma pchać wózek, czy nieść dziecko pod pachą, czy łapać upadające zakupy. Pomyślałam: teraz jest idealnie. Nie chodzi oto, że wcześniej nie było dobrze. Po prostu, kiedy dopada nas codzienność i rutyna, a my jesteśmy przemęczone, ciężko czasem cieszyć się z tych "małych" rzeczy. Brak snu, brak czasu dla siebie, często odbiera nam zdrowy rozsądek i wpędza nas w frustrację. I nawet ja, która od zawsze zarażała na tym blogu optymizmem, nawet ja miałam chwile, kiedy WSZYSTKO mnie przerastało, zwłaszcza, że pracowałam w domu i nie miałam żadnej pomocy, żadnej babci, która choć na chwilę wzięłaby dziecko na spacer.

Ten czas minął. Nie wiem już jak to możliwe, że niedawno dziewczynka, która mieściła mi się w dwóch dłoniach, dzisiaj spaceruje ze mną za rączkę, a o swoich potrzebach informuje mnie słowami, nie płaczem. Nie wiem czemu wszyscy straszyli mnie, że będzie coraz ciężej. Dla mnie najcięższy etap jest już za mną. Teraz mam obok siebie małego człowieka, z którym umiem się porozumieć. Ten mały człowiek ma oczywiście swoje humory, które potrafi pokazać nawet na środku ulicy, ale... ja już potrafię je zrozumieć, odczytać, przeczekać. Nauczyłyśmy się siebie nawzajem i czas, który nastąpił jest dla nas NAJLEPSZYM. I nie chcę skupiać się na tym, że będzie jeszcze lepiej, bo to oznaczałoby, że teraz nie wszystko gra w 100 %. Niech więc zatem po prostu zawsze będzie tak dobrze jak jest teraz. Pięknie, spokojnie, z unoszącą się miłością w powietrzu. Zapamiętam tą jesień wyjątkowo wyraźnie. Chociaż pochmurne dni przeważały w ostatnich dniach, ja zapamiętam tą jesień taką jak tych kilak dni temu. Słoneczną, żółtą od liści i o tak pięknej aurze, jaką nadałyśmy jej swoimi uśmiechami, swoimi krokami i swoją miłością.

Nie zrobiłam tamtego dnia zbyt wielu zdjęć, bo już tak mam, że pragnę skupiać się na emocjach tu i teraz, bez chwytania co chwilę za aparat czy telefon. Ale kilka kadrów udało się złapać, kilka emocji i uśmiechów mniejszych i większych. Do takiego zatrzymania emocji w klatce czasu, pragnę zachęcić dzisiaj również Was. Zwłaszcza, że jeśli pochwalicie się nimi w odpowiednim miejscu... macie szansę na super nagrody. Więc tak Wam na szybko jeszcze przybliżę, o co mi chodzi.

Trwa właśnie konkurs... konkurs jesienny.

Wystarczy, że pokażecie w nim jak Wy i Wasze dzieci spędzacie czas jesienią. Bo przecież to nie musi być czas spędzony tylko i wyłącznie w domu, prawda? Można jeszcze ciepło się ubrać i bawić w najlepsze! Dlatego pokażcie nam Wasze sposoby, Wasz wolny czas, Waszą zabawę! A jeśli o zabawie mowa - jeśli chodzą o tą w konkursie, nie będzie ona tak ekscytująca i fajna, jeśli nie zaprosi się do niej tak dobrych ludzi jak Wy, prawda? Zgłoszenia do konkursu, oraz więcej informacji o nim możecie zobaczyć tutaj. Do wygrania baaardzo fajne nagrody! Mata edukacyjna  Tiny Love i zabawki skip hop! :) POWODZENIA!